همه آن چیزی که باید درباره تله کابین بدانید

در مرحله طراحی تله کابین، جایگزین های مختلفی برای به دست آوردن راه حل مناسب از نظر فنی-اقتصادی برای هر پروژه مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرند. مراحل مختلف توسعه پروژه، از طراحی تا مهندسی و ساخت توسط یک تیم چند رشته ای از کارکنان فنی شرکت مهندسی کابل صنعت آزما هدایت می شود تا اطمینان حاصل شود که تمام پروژه با تمام قوانین بین المللی طراحی و ساخت تله کابین مطابقت دارد.

سیستم تله کابین که به عنوان کابل راه نیز شناخته می شود، یک سیستم هوایی است که در آن کابین ها معمولاً در مناطق صعب العبور بین دره و ایستگاه کوهستان بر روی یک یا چند کابل حامل به این طرف و آن طرف می روند. به طور کلی، تله کابین ها دو مسیره هستند. در این سیستم، دو کابین در یک مسیر متشکل از یک یا چند کابل حامل حرکت می کنند. هر دو کابین به یک کابل کششی که توسط یک قرقره در ایستگاه کوهستانی هدایت می شود، محکم وصل می شوند.

این کابل ها، آن ها را به جلو و عقب حرکت می دهند. به طوری که یکی از کابین ها به سمت بالا کشیده می شود و کابین دیگر به سمت پایین می آید. وزن کابین ها تا حد زیادی در این فرآیند، تاثیر گذار است. اختلاف نیرو می تواند به دلیل بار های مختلف و شیب متناوب در مسیر رخ دهد. کشش حاصل و نیروی مورد نیاز برای غلبه بر اصطکاک باید توسط موتور محرک تامین شود.

ایستگاه تله کابین و فناوری مورد استفاده در آن

برخلاف سیستم های حمل و نقل شهری مانند اتوبوس یا تراموا، تله کابین بدون موتور، ترمز و حتی کنترل در وسیله نقلیه می باشد. همه این ها در واحد کنترل ایستگاه جای داده شده اند. موقعیت دقیق ساختمان مرکزی توسط مهندسین تعیین می شود. حداقل دو ایستگاه مورد نیاز است؛ یکی دارای سیستم درایو و ترمز و دیگری معمولاً دارای یک دستگاه کششی است که اطمینان حاصل می کند تا کابل محکم کشیده شده باشد. احداث هر تعداد ایستگاه میانی امکان پذیر است.

تله کابین ها چگونه ساخته می شوند؟

تله کابین وسیله ای برای حمل و نقل کابلی و نوعی بالابر هوایی است که توسط کابل هایی از بالا پشتیبانی و به حرکت در می آید. کابل توسط یک چرخ بزرگ در ترمینال هدایت می شود که معمولاً به یک موتور الکتریکی متصل است. تله کابین ها به صورت سیستم های برگشت پذیر ساخته می شوند. نصب تله کابین ها به گونه ای است که بین دو ایستگاه انتهایی توسط یک حلقه کابلی رفت و آمد و حرکت می کنند. کابین ها در ایستگاه های انتهایی می ایستند و جهت را برعکس طی می کنند.

ساخت ایستگاه ها

ایستگاه ها عمدتاً ساختمان های معمولی هستند که در آن ها فضای زیادی برای طراحی معماری وجود دارد. به این ترتیب، ایستگاه ها را می توان در تمام سطوح ساختمان تعبیه کرد. دسترسی به ایستگاه از طریق پله ها و آسانسور های داخل ساختمان میسر خواهد بود. علاوه بر این، امکانات مختلفی مانند فروشگاه یا غرفه های سرگرمی را می توان در آن جای داد. بنابراین ایستگاه ها می توانند نقطه شروعی برای توسعه اقتصادی و اجتماعی محیط اطراف خود باشند.

ساخت تکیه گاه ها

سازنده تله کابین، قبل از ساخت و طراحی تله کابین باید الزامات عملیاتی و ایمنی را برآورده سازد. این دستورالعمل ها بر تعداد تکیه گاه ها و همچنین اندازه، ارتفاع و روش ساخت آن ها تأثیر می گذارد. مسیر مبتنی بر جزییات و با طرح نقشه تنظیم شده و ارتفاع تکیه گاه ها نیز باید مطابق استاندارد های لازم باشد. تکیه گاه های تله کابین عموماً از فولاد یا بتن ساخته می شوند. تکیه گاه های بتنی می توانند اشکال مختلفی داشته باشند، اگرچه در مقایسه با سازه های فولادی معمولاً هزینه ساخت آن ها بیشتر است. این ها نکاتی هستند که در راه اندازی بزرگ ترین تله کابین در ایران نیز در نظر گرفته شده اند.

تله کابین، سازگار با محیط زیست

استفاده از شاخص های ارزیابی کم کربن برای جاذبه های گردشگری، ترویج گردشگری سازگار با محیط زیست را تسهیل می کند. با این حال، ایجاد تعادل بین ملاحظات توریستی و زیست محیطی برای توسعه بازار گردشگری حیاتی شده است. در مقایسه با وسایل نقلیه جاده ای، تله کابین ها سازگار با محیط زیست، راحت و مقرون به صرفه هستند. تله ‌کابین ‌ها معمولاً از اشکال مختلف انرژی مانند برق، نفت یا سوخت دیزل استفاده می کنند. در بعضی از سیستم های سازگار با محیط زیست، تله کابین از کاهش انرژی پتانسیل گرانشی یک جسم برای افزایش انرژی پتانسیل گرانشی جسم دیگر استفاده می کند.

تله کابین های کابلی چگونه کار می کنند؟

در ایستگاه های بالا و پایین، کابل به دور دیسک های بزرگی می چرخد. یکی از آن چرخ ها نیرو می گیرد و در حین چرخش کابل را به سمت خود می کشد. چرخ دیگر به عنوان چرخ بازگشت شناخته می شود و تله کابین را به سمت دیگری برمی گرداند. تله کابین ها مجهز به دستگیره ای هستند که برای اتصال و جدا کردن کابین از کابل استفاده می شود. دستگیره ها چیزی هستند که وسیله نقلیه را به کابل متصل می کنند. همان طور که گفته شد، تله ‌کابین ‌ها روی خود اتاقک، موتور ندارند. در ایستگاه، موتور های الکتریکی قدرتمند، چرخ ‌های بزرگی را به حرکت در می ‌آورند که کابل ‌ها را محکم می کشند.

آیا تله کابین ها ایمن هستند؟

تصادف با تله کابین بسیار نادر است. تله ‌کابین‌ ها با در نظر گرفتن تعداد افرادی که روزانه با خود حمل می‌ کنند، بسیار ایمن تلقی می‌ شوند. اما اگر کابل تله کابین پاره شود، چه اتفاقی می افتد؟ کابل های فولادی به حلقه ماشین روی یک شیار پیچ می شوند. تقریباً همه سیستم های تله کابین های قرقره ای چند کابل دارند؛ در مجموع بین چهار تا هشت. در نتیجه، حتی اگر یکی از کابل ها نیز قطع شود، کابل های باقی مانده، کابین را بالا نگه می دارند. در جهت ارائه خدمات فنی و تخصصی کابل و حفظ ایمنی هر چه بیشتر، تفسیر گزارش کابل با نظارت شرکت بازرسی استاندارد توسط شرکت سازنده تله کابین صورت می گیرد. همچنین بازرسی از کابل های فولادی نیز در دستور کار قرار داده شده و در صورت نیاز، راهکار های تعمیراتی ارائه می شود.

تله کابین چگونه سرعت خود را کاهش می دهد؟

تله کابین در امتداد کابل روی غلتک ‌هایی حرکت می‌ کند که توسط کابل متحرک جداگانه‌ ای کشیده می ‌شود. در ایستگاه پایین، کابل حمل و نقل در اطراف یک درام موتور محرکه بزرگ، مجهز به ترمز قرار گرفته است. برای کاهش سرعت، موتور حرکت درام را متوقف می کند، یا در مواقع اضطراری، سیستم ترمز اعمال می شود.

وزن و سرعت یک کابین چقدر است؟

تله کابین ها عمدتاً از بلوط، بوم، صنوبر آلاسکا، برنج و فولاد ساخته می شوند. وزن کل وسیله نقلیه بیش از 15000 پوند است. اما تله کابین ها با چه سرعتی می توانند حرکت کنند؟ سرعت حرکت آن ها معمولاً به 10 تا 20 کیلومتر در ساعت (6.2 تا 12.4 مایل در ساعت) می رسد و می توانند تا 2000 نفر در ساعت را در هر جهت جابجا کنند. بسته به شهر و محله های مورد استفاده، یک خط تله کابین می تواند روزانه بیش از 20000 مسافر را جابجا کند. به گفته موزه تله‌ کابین، اتاقک هایی که این روز ها در حال استفاده هستند، سرعت 9.5 مایل در ساعت را حفظ می‌ کنند، چه در سربالایی و چه در سراشیبی.